W północno-wschodniej części przepięknych Łazienek Królewskich znajduje się Podchorążówka, która nazywana jest także Wielką Oficyną. Położona jest ona nad Stawem Łazienkowskim, pośród Pałacu na Wodzie, Pałacu Myślewickiego oraz Starej Kordegardy. Pierwszy budynek, jaki powstał w tym miejscu pochodzi z XVII wieku – była to kuchnia dla Łaźni Stanisława Herakliusza Lubomirskiego. Budynek ten został przebudowany w latach 1778-1788, zgodnie z projektem Dominika Merliniego. Dobudowano kolumnowy portyk, w części północnej wstawiono także poprzeczny pawilon. Następnie wybudowano pawilon symetryczny, tym samym zamykając budowlę do układu podkowy otwartej na wschód. Przebudowany budynek ciągle jeszcze pełnił funkcję kuchni. Z czasem wykorzystywano go także jako oficynę mieszkalną. Połączony był on z Pałacem na Wodzie dzięki przejściu, które było dodatkowo zadaszone. Dzięki temu przejściu przenoszono potrawy z kuchni do Pałacu. Podczas I wojny światowej daszek ten został rozebrany.
W 1822 roku przekazano budynek, który miał odtąd pełnić funkcję siedziby Szkoły Podchorążych. W związku z tym gmach został przebudowany zgodnie z projektem Jakuba Kubickiego. W 1828 roku zawiązał się tutaj spisek przeciwko władzy rosyjskiej. W 1830 roku Piotr Wysocki wezwał oficerów do ataku na Belweder. Były to wydarzenia, które zapoczątkowały tym samym powstanie listopadowe. Na ścianie budynku znajduje się też tablica, która upamiętnia to wydarzenie. Budynek przetrwał w formie niezmienionej do dnia dzisiejszego. Na chwilę obecna w Podchorążówce znajduje się Muzeum Wychodźstwa Polskiego, które nosi imię Ignacego Paderewskiego. Obok budynku znajdują się także dwa popiersia. jeden z nich przedstawia Piotra Wysockiego, drugi natomiast Ignacego Jana Paderewskiego.