Polskie parki narodowe to obszary, które cechują się niespotykanymi nigdzie indziej walorami przyrodniczymi, naukowymi, kulturowymi oraz edukacyjnymi. Są to miejsca, gdzie zarówno przyroda, jak i zwierzyna objęte są ochroną i człowiek nie ma prawa ingerować w ich istnienie.
Parki narodowe tworzone są z myślą, aby zachować na długo magię polskiego krajobrazu, by nie wyginęły wartościowe gatunki zwierząt i ptaków. W parkach narodowych odtwarza się również siedliska zwierząt, dzięki czemu można zwiększyć populację zwierząt, którym grozi wyginięcie. Podobnie jest w przypadku roślinności. Jeśli danej roślinie grozi wyginięcie, objęta jest ochroną i dąży się do jej rozrostu.
Parki narodowe dzieli się na obszary ochrony ścisłej, czynnej oraz krajobrazowej.
Obszary, które otaczają parki narodowe tworzą tzw. otulinę, która jest swoistą strefą ochronną. Zwierzęta, które w niej zamieszkują, są również objęte ochroną i nie można na nie polować, nawet w sezonie łowieckim.
Parki narodowe udostępniane są turystom, ale można z nich korzystać tylko na wyznaczonych szlakach, we właściwym czasie i porze roku. Najważniejsze jest bowiem dobro zwierząt oraz roślinności w parku narodowym.
W wielu parkach narodowych znajdują się muzea przyrodnicze, centra badawcze.
Do grupy polskich parków narodowych zalicza się m.in. Białowieski Park Narodowy, Biebrzański Park Narodowy, Bieszczadzki Park Narodowy, Park Narodowy ,,Bory Tucholskie”, Drawieński Park Narodowy, Gorczański Park Narodowy, Park Narodowy Gór Stołowych.
