Teatr ten to gmach, stanowiący obowiązkowy budynek na liście odwiedzających Warszawę. Teatr Wielki we wnętrzu kryje największą, robiącą ogromne wrażenie scenę opery na całym świecie. Budynek ten usytuowany jest przy Placu Teatralnym. Okazuje się także jednym z najbardziej nowoczesnych teatrów w całej Europie. Stanowi on siedzibę Opery Narodowej, Teatru Narodowego, a także Muzeum Teatralnego. Główna scena to Sala Moniuszki, która jest w stanie pomieścić aż 1828 ludzi. Sala Młynarskiego, która nazywana jest także sceną kameralną posiada 248 miejsc. W Muzeum Teatralnym zgromadzone są różnego rodzaju eksponaty oraz dzieła sztuki, które są w stanie zobrazować historię polskiego teatru od XVIII wieku.
Jeszcze do początkowych lat XIX wieku w miejscu dzisiejszego Teatru znajdował się kompleks, posiadający funkcje usługowo-handlowe. Kompleks ten kazał wybudować król Jan III Sobieski. Obiekt ten nazywał się Marywil – nazwa pochodziła od imienia żony króla, a więc Marii Kazimiery d’Arquien, nazywanej po prostu Marysieńką. W połowie lat 20. wieku XIX zdecydowano się wybudować w tym miejscu Teatr.
Projekt tego znakomitego budynku został wykonany przez włoskiego architekta: Antoniego Corazziego. Budynek został ukończony w 1833 roku. W trakcie uroczystego otwarcia Teatru wystawiono spektakl: „Cyrulik Sewilski”. Wraz z końcem XIX wieku teatr został poddany gruntownej renowacji. W trakcie II wojny światowej budynek został bardzo poważnie zniszczony. Został on bowiem zbombardowany podczas kampanii wrześniowej. Po wojnie odbudowano Teatr oraz powiększono go. Projekt wykonany został przez Bohdana Pniewskiego. W 1965 roku otwarto uroczyście Teatr i wystawiono wówczas „Straszny Dwór” Stanisława Moniuszki.
